آرشیو اسفند ماه 1394

ريتم هاي دف:

البته آنان با تشكيل حلقه ذكر دور هم نشسته و با تلاوتي چند ار قرآن مجيد، شروع به ذكر مي كنند و پير حلقه نيز با الفاظ «توبه يا ربي»، «استغفرالله» و «استغفرالله و اتوب اليه» نيز مجلس را مي آرايد و نيز شجره نامه طريقت را براي جمع حلقه، بازخواني مي كند تا به اسما امامان و انبيا الهي منتهي شود. سپس ذكر « لا اله الا الله» با صوت هاي مختلف، سنگين تند بر زبانها جاري مي گردد و هنگام تندخواندن ذكر الله، آن جمع از جاي خويش بر خواسته دستهاي همديگر را مي فشارند كه به آن حالت « قيام يا حي الله » گويند. پس از ذكر قيام، به ذكر غوثي مي پردازند و آن ذكر، «حي حي حي الله» مي باشد كه « الله حي الله» بر زبان آن جماعت دائم و پيوسته جاري مي گردد . پس از آن به حدادي مي پردازند كه در اين حالت، جوش و خروش عرفاني آنان منتهي به آرامش نسبي است كه در نتيجه قرب الي الله روي داده است و ريتم سقزي و يا همان «حي الله الله»، پس از مرحله حدادي و رسيدن به آرامش نسبي است كه در پايان به ريتم دائم كند و تند رسيده و به پرواز در ملكوت اعلي در مي آيند.

   روانشناسان، يادگيري دف را تغيير نسبتاً پايداري مي دانند كه بر اثر تجربه در توانايي هاي بالقوه فرد به وجود مي آيد. در توضيح اين تعريف، لازم است اصطلاحات تغيير نسبتاً پايدار، توانايي بالقوه و تجربه شرح داده شود. منظور از تغيير نسبتاً «پايدار» تغييري است كه كم و بيش دوام دارد نه تغيير موقتي و ناپايدار كه در اثر عواملي مانند خستگي، مصرف دارو و عادت به تاريكي به وجود مي آيد.

ساز دف يكي از سازهايي است كه فيزيك بدني در آن اهميتي ويژه دارد.جنسيت دريادگيري آن اهميتي ندارد. سن مناسب براي شروع اين ساز حدوداً9 سالگيست زيرا در اين سنن عموماً بدن به مقداري از رشد رسيده كه از عهده نواختن اين ساز بر آيد هرچند ممكن است فردي در سن 7 سالگي داراي جثه بزرگتري نسبت به يك فرد 9 ساله باشد بطور كلي يادگيري اين ساز براي كودكان ريز نقش و با قدرت بدني كم و افراد سالمند بامشكلات فيزيكي (خصوصاً در ناحيه دست ها)، كه از ضعف و عدم انعطاف پذيري بدن رنج مي برند توصيه نمي شود زيرا بخاطر فيزيك خاص شان ممكن است در نواختن اين ساز دچار مشكل شوند. ياد آوري اين نكته ضروريست كه قدرت بدني لزوماً با بزرگي جثه در ارتباط نيست و عوامل ديگري نظير توارث و ذهن درآن نقش مهمي ايفا مي كنند.

سازندگان و نوازندگان :
نوازندگان دف : بيژن كامكار، مهرداد كريم خاوري، مسعود حبيبي، احمد خاك طينت، پژمان حدادي، حافظ ناظري، سياوش ناظري و....
بيژن كامكار،عماد توحيدي، مسعود حبيبي، مهدي غلامي، احمد خاك طينت،پژمان حدادي،مهرداد كريم خاوري،مجيد آهنگر، سيامك عزيززاده، مهدي سنگي كرمانشاهي ، سيامك جامعي مؤيدي ، حسين رضايي نيا و نبيل يوسف شريداوي.

صداگرفتن از دف در استوديو كاري بسيار دشوار است كه تنها جمع كمي از نوازندگان از جمله بيژن كامكار ، نبيل يوسف شريداوي ، مجيد آهنگر و حسين رضايي نيا موفق به انجام اين مهم گشته اند. صداي دلنشين و خلسه آور دف استاد بيژن كامكار در گل صد برگ و آتش در نيستان و همچنين نواي محكم و گوياي اين ساز در آلبوم نبيل يوسف شريداوي و داود آزاد از جمله نمونه هاي بسيار موفق ضبط در استوديو مي باشن

دَفّ، يكي از سازهاي كوبه‌اي در موسيقي ايراني است كه شامل حلقه‌اي چوبي است كه پوست نازكي بر آن كشيده‌اند و با ضربه‌هاي انگشت مي‌نوازند.

اين ساز از سازهاي ضربي ايراني شبيه به دايره ولي بزرگ‌تر از آن و با صداي بم‌تر است. چنانكه از كتاب‌هاي موسيقي و نوشته‌ها و اشعار بر مي‌آيد، در دوره اسلامي ايران، اين ساز براي پشتيباني از ساز و حفظ وزن به كار مي‌رفته و ركن اصلي مجالس عيش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده كه قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به كار مي‌بردند. در كتاب‌هاي لغت در معني دف يا دايره مي‌نويسند: آن چنبري است از چوب كه بر روي آن پوست كشند و بر چنبر آن حلقه‌ها آويزند. در قديم براي آنكه طنين بهتري داشته باشد روي دف پوست آهو مي‌كشيدند.

چند دهه اي بيش نمي گذرد كه دف به جمع سازها در موسيقي سنتي ما پيوسته است.در آن دهه ي آغازين ( چنانكه حافظه ي ما و صوت ها و صورت هاي به جا مانده بيان مي دارند ) دف ها با پوست هاي ضخيم و كمه هاي بسيار سنگين ساخته مي شدند. چنانكه امروز همانند آن ها را در بهارستان هاي موسيقي نمي يابيد. صداي بم و طاقت فرسايي نواختن اين ساز ،سازندگان را برآن داشت كه در ساخت از كمه هاي سبك تر و پوست هاي مرغوب تر بهره برند. در اين راستا دف هاي سپيد رنگ نيز ،با طنين ثابت (و نه آن طنين كه شايسته است)، با بهايي اندك نوازندگان را به سوي خود كشانيد.