دف كوكي

چند دهه اي بيش نمي گذرد كه دف به جمع سازها در موسيقي سنتي ما پيوسته است.در آن دهه ي آغازين ( چنانكه حافظه ي ما و صوت ها و صورت هاي به جا مانده بيان مي دارند ) دف ها با پوست هاي ضخيم و كمه هاي بسيار سنگين ساخته مي شدند. چنانكه امروز همانند آن ها را در بهارستان هاي موسيقي نمي يابيد. صداي بم و طاقت فرسايي نواختن اين ساز ،سازندگان را برآن داشت كه در ساخت از كمه هاي سبك تر و پوست هاي مرغوب تر بهره برند. در اين راستا دف هاي سپيد رنگ نيز ،با طنين ثابت (و نه آن طنين كه شايسته است)، با بهايي اندك نوازندگان را به سوي خود كشانيد.

چندي پيش به ابداعي ديگر همت گماشته شد. تلاش ها رفت و دفي ديگر ساخته شد ؛ با همان پوست طبيعي اما با امكان كوك شدن. بدين معني كه بتوانيد با كشش پوست به نواي مطلوب برسيد. آنچه در اين ابداع خود مي نمايد ، آن است كه اسباب كوك ،اسباب سنگيني آن نشده و چهره ي ساده ي آن را برهم نزده است.

........................................................................................................................................

قابل ذكر است كه دف مذكور ثبت اختراع شده و نمونه مشابه ندارد. باتوجه به اين كه تاكنون اين ابداع به توليد انبوه نرسيده و براي كوك شدن آن شيوه ي ساده اي در نظر گرفته شده است، از بيان جزئيات اين اثر در اينجا معذورم.

دف كوكي
 همانطور كه مشاهده مي شود ، با استفاده از آچار آلن مي توان كوك ساز را مطابق ميل نوازنده تنظيم نمود. پيچاندن يكنواخت پيچ ها ، كشش يكنواخت پوست را درتمامي قسمت هاي آن در پي خواهد داشت كه اين امر به سادگي امكان پذير است. گفتني است دقت كوك در اين ابداع قابل توجه است.