جمعه ۲۱ اسفند ۹۴
شيوه ي صحيح در دست گرفتن دف به قدري اهميت دارد كه در اكثر موارد ، مي توان آن را منشاء تفاوت بين اجراي جذاب و كسل كننده توسط نوازندگان حرفه اي دانست. در واقع شكل و شيوه ي در دست گرفتن دف ، اثري مستقيم بر نوازندگي ما دارد. به جرئت مي توان گفت كه شكل نادرست آن مانع نواختن صحيح ضربات خواهد بود.
به تصوير زير نگاه كنيد. اين تصوير شيوه ي صحيح را نشان مي دهد. ويژگي هاي اين تصوير بدين شرح اند:
الف)شستي از راستايي كه با راستاي افق زاويه قائمه مي سازد ، اندكي انحراف دارد.
ب) سنگيني دف روي هر دو دست توزيع مي شود كه بخش بيشتري را دست چپ تحمل مي كند.
ج) كف دست راست تقريباً مقابل قلب قرار دارد.
د) صفحه ي فرضي اي كه پوست در آن واقع است با راستاي بدن موازي نيست. بدين معني كه دف شما در انتهاي سمت چپ ( نسبت به خودتان ) جلوتر از سمت راست آن است.
ه) بالاي دف اندكي به جلو تمايل دارد. (به مبتديان توصيه نمي شود)
اول اينكه شستي را در راستاي عمود بر راستاي افق نگيريد. اين موجب مي شود كه تمام سنگيني دف را دست چپ تحمل كند و زودتر خسته شود. همچنين در نواختن ضربات تم و بك دچار مشكل خواهيد شد و نهايتاً ضربات به شكلي نه چندان كامل اجرا مي شوند. در حقيقت ضربه ي تم در بم ترين ناحيه و ضربه ي بك در زيرترين ناحيه اجرا نخواهد شد.
برخي ديگر نيز دف را جلوي صورتشان مي گيرند. در اين حالت اصطلاحاً گوش از صداي ساز پر مي شود و قدرت تشخيص كيفيت صدا را در ميانه ي كار از دست مي دهيد. به علاوه اجراي بك نيز دچار اشكال مي شود.
- ۱۳,۲۵۳ بازديد
- ۰ نظر